Een eerste slachtoffer in Leh...

Voor de eerste keer sinds we in India zijn aangekomen, zit ik alleen in het internetcafe... Stoute beestjes zjin binnengeslopen in Glens darmkanaal en hij ligt uit te zieken in bed...
Vrijdag was hij nog in topvorm en zijn we enkele Boedhistische kloosters weest bezoeken. Wie ook nog denkt dat die mannen een sober leven leiden en niet veel meer doen dan bidden, die heeft het bij het verkeerde eind! Ze drinken pepsi, bellen met hun GSM en als het iets frisser wordt, trekken ze hun adidas-jasje over hun 'monks'-gewaad! Grappig, maar eigenlijk wel best een beetje jammer!
Tijdens die trip leerden we een Indisch-Amerikaans meisje kennen, dat best leuk bleek te zijn en die avond zijn we met z'n drietjes cocktails weest drinken in een pizzeria! Een geslaagde avond!
De dag erop zouden we misschien alweer Leh inruilen voor onze volgende bestemming, maar onze nieuwe beste vriendin kon ons overhalen om mee te gaan naar Pangong-Lake. Een eindeloos lang, maar ook eindeloos mooi meer, omringd door het Himalaya-gebergte. Het is een eindje rijden (5 uur), maar de foto's beloofden ons een prachtig water en een overnachting aan de oevers. Gisterochtend dus vroeg uit de veren en na een ontbijtje met Franse croissants met honing en confituur, gingen we de uitdaging aan! Iets na de middag arriveerden we aan het meer. Glen voelde zich al van 's morgens een beetje slapjes, had nog geen ontbijt achter de kiezen, kon verder ook niets binnenkrijgen, dus we zouden snel een guesthouse zoeken, zodat hij eerst wat kon slapen. Daarna hadden we nog genoeg tijd om te genieten van het romantische meer. Hmmm, bleek een iets te optimistisch plan! Het enige guesthouse, dat enigzins proper was, bleek volzet! We konden kiezen, ofwel een homestay bij de lokale bevolking, ofwel een koude nacht in een tent. Beide opties bleken na een korte inspectie groezelig en goor en we kozen dan maar voor de tent. Samen met onze Indische vriendin een nachtje tussen insecten en op een bed, waarvan je liever niet weet wie je voorgangers waren en liefst geen dissectie doet van de vele vlekken op het laken! Gelukkig was het meer prachtig! De foto's liegen niet! Het slapengaan hebben we dan ook maar zo lang mogelijk uitgesteld en we zijn bij het water gebleven voor de zonsondergang en de 'moonrise'. Daarna moesten we met lange tanden en in het pikkedonker ons paleis voor die nacht opzoeken... Ik had me voorgenomen om er niet te veel over na te denken en gewoon te gaan liggen en dat is me gelukt! Ik heb geslapen als een roos! Terwijl Glen aan 't vechten was tegen de meedogenloze diarree en onze nieuwe vriendin hem moederljik bijstond, omdat ze godzijdank ook geen oog kon dichtdoen, waande ik me doornroosje!
Vanmorgen wakker geworden en dan pas gehoord hoe ziek mijn bazeke is geweest! Hij is gestart met een anibioticakuur tegen maaginfecties (hadden we uit voorzorg meegekregen uit Belgie) en ik hoop dat ie vlug weer de oude is! Ziek zijn in India is geen lachertje als je weet dat een toilet hier een putje in de grond is... Gelukkig hebben we in ons guesthouse hier in Leh wel een behoorlijke WC, waarvan zelfs de 'sjasse' werkt zoals dat zou moeten!
Vanavond ons laatste diner in Leh, alhoewel het voor Glen waarschijnlijk gewoon een chai (thee) zal worden... Morgen nemen we de bus naar Manali. Het is een lange rit van 2 dagen en we overnachten onderweg in Keylong. Bid voor ons dat er een proper bed en een goed werkende WC op ons staat te wachten... Misschien zijn we gewoon een stel verwende westerlingen, maar als de basis (beetje warm water, wc...) ok blijkt te zijn, bespaart ons dat een hoop ellende!
Alee, 'k ga nog 'ns terug naar ons guesthouse om te kijken of Glen al iets beter is! Ik probeer goed voor mijn zieke manneke te zorgen, want als het misschien straks mijn beurt is om belabberd te zijn, dan zal hij ongetwijfeld hetzelfde doen voor mij! ;)